"Tutunamayanlar"ı bitirdim başladıktan 250 yıl sonra!!

Bir oturuşta sonunu görebileceğim bir kitap olamadı maalesef. Belki de zamanlama hatası. İçimdeki Selim Işık'ı gördüm ve bu eserden sonra sanırım hep bir parçam olarak kalacak o. Aslında farkettiğim ama isimlendiremediğim bir şeydi, o şeyin adını buldum artık en azından. Tutunamayanlar olduklarını iddia edenlerin bu kitabı okuduktan sonra anında triplere girmesi muhtemel. Peki o çürükleri aralardan temizlemek nasıl mümkün? Hem bizleri aralarına almayıp hem de yağmurlu bir akşam oturup evde tek başlarına şarap içerken depresif bir modda, kendilerini bu kitaba yakın bulmalarını istemiyorum.